Baehrens, E. (ed.) 1879: Poetae Latini minores. Vol. I. Leipzig.
Beck, С. (ed.) 1835: P. Papinii Statii ad Calpurnium Pisonem poemation. Ansbach.
Bell, A.A. Jr. 1985: A New Approach to the “Laus Pisonis”. Latomus 44/4, 871–878.
Bersman, G. 1582: Publii Ovidii Nasonis carmina amatoria. Leipzig.
Bersman, G. 1589: M. Annaei Lucani de Bello civili, vel Pharsaliae libri decem. M. Annaei Lucani ad Calpurnium Pisonem panegyricum, sive Ecloga. Leipzig.
Champlin, E. 1989: The Life and Times of Calpurnius Piso. Museum Helveticum 46/2, 101–124.
Di Brazzano, S. 2004: Laus Pisonis. Introduzione, edizione critica, traduzione e commento. Pisa.
Duff, J.W., Duff, A.M., Goold, G.P. (eds.) 1982: Minor Latin Poets. Vol. I. Reprint. Cambridge.
Geue, Т. 2019: Author Unknown: The Power of Anonymity in Ancient Rome. Cambridge (MA).
Green, S.J. 2010: ‘(No) Arms and a Man’: The Imperial Pretender, the Opportunistic Poet and the Laus Pisonis. Classical Quarterly 60/2, 497–523.
Gryphius, S. (ed.) 1534: P. Ovidii Nasonis amatoria. Lyon.
Held, J. (ed.) 1831: Incerti auctoris ad Calpurnium Pisonem carmen. Breslau.
Hornblower, S., Spawforth, A., Eidinow, E. (eds.) 2012: The Oxford Classical Dictionary. Oxford.
Junius, H. 1556: Lucani poema ad Calpurnium Pisonem ex libro Catalecton in Animadversorum Libri sex. Basel.
Kortte, G. (ed.) 1726: Marci Annaei Lucani Pharsalia sive De bello civili libri X eidemque adscriptum Carmen ad Pisonem. Lipsiae.
Leventhal, M. 2021: Politics and Play in the Laus Pisonis. Classical Quarterly 71/2, 741–758.
Mader, G. 2013: Re-presenting Piso: Poetic and Political Agenda in the “Laus Pisonis”. Classical World 106/4, 621–643.
Martin, G. 1917: Laus Pisonis. PhD thesis. Ithaca (NY). Reeve, M.D. 1984: The Addressee of “Laus Pisonis”. Illinois Classical Studies, 9/1, 42–48.
Reychard, H.G. (ed.) 1793: Sylloge opusculorum veterum poetarum Latinorum. Leipzig.
Scaliger, J. (ed.) 1573: Lucani ad Calpurn. Pisonem Paneguricum. In: J. Scaliger (ed.), Publii Vergilii Maronis Appendix. Lyon, 122–130, 545–548.
Schädler, U. 1994: Latrunculi – ein verlorenes strategisches Brettspiel der Römer. In: Homo Ludens. Der spielende Mensch IV. Salzburg, 47–67.
Seel, A. 1969: Laus Pisonis: Text, Übersetzung, Kommentar. Diss. Erlangen.
Sichard, I. (ed.) 1527: P. Ovidii Nasonis opera. Basil.
Ullman, B.L. 1929: The Text Tradition and Authorship of the Laus Pisonis. Classical Philology 24/2, 109–132.
Verdière, R. 1954: T. Calpurnii Siculi, De laude Pisonis et Bucolica, et M. Annaei Lucani, De laude Caesaris, Einsidlensia quae dicuntur carmina. Brussels.
Verdière, R. 1971: Études prosodique et métrique du De laude Pisonis et des Bucolica de T. Calpurnius Siculus. Rome.
Vitale-Brovarone, A. 2020: La “Laus Pisonis” traduite par Simon de Hesdin: la première traduction française d’un texte très rare. Quelques problèmes d’orientation du premier humanisme français. Studi Francesi 190/1, 77–83.
Weber, C.F. 1859: Comentatio de carmine panegyrico in Calpurnium Pisonem. Marburg.
Wernsdorf, J.Ch. (ed.) 1785: Poetae Latini minores. Vol. IV. Altenburg.